Marjolijn Olde Monnikhof, directeur-bestuurder van Stichting CAOP, stáát voor de Dag van de Integriteit: ‘We voelen als Stichting CAOP de verantwoordelijkheid om iets terug te geven aan de mensen in de publieke sector die bezig zijn met het thema integriteit en sociale veiligheid. Met de Dag van de Integriteit spelen we hierop in.’
Medeorganisator van de Dag van de Integriteit Laurens Raijmakers, senior-adviseur sociale veiligheid en integriteit bij CAOP: ‘We willen integriteitsprofessionals na laten denken over wat er gebeurt in het vak en ze inspireren. Dit doen we door bewust een andere invalshoek te kiezen. Daarbij bieden we geen kant-en-klare oplossingen, maar we kunnen wel de discussie aanjagen over het veranderende perspectief.’ Dat veranderende perspectief, dat wordt getriggerd door veranderingen in normen en waarden, de verschillen tussen de generaties die elkaar tegenkomen op de werkvloer en de zich snel ontwikkelende technologische vernieuwingen, stond dit jaar centraal bij het evenement op 26 september.
Samen werken aan een veilige en inclusieve werkplek
Na het welkomstwoord van dagvoorzitter Hasna El Maroudi trapt CAOP-directeur Marjolijn Olde Monnikhof de bijeenkomst af met de constatering dat we de afgelopen jaren als samenleving veel geleerd hebben. ‘De dialoog over sociale veiligheid is er altijd al geweest, maar door recente ontwikkelingen kunnen we er niet meer omheen.’
‘Laten we ook kijken naar de bredere context waarin we ons bevinden. Recente publicaties van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) wijzen op belangrijke ontwikkelingen in onze samenleving. We zien een toenemende diversiteit en complexiteit in de samenstelling van de bevolking. Mensen met verschillende achtergronden, waarden en normen komen samen in organisaties, wat zowel kansen als uitdagingen met zich meebrengt. Zijn we wel in staat om een sociale verbinding met elkaar aan te gaan? kunnen we elkaar nog wel verstaan? Zeker in een tijd waar al jaren zorgen zijn over polarisatie in de samenleving en waar digitale interactie onze manier van communiceren en verbinden fundamenteel lijkt te wijzigen. Dat zijn de uitdagingen. De kansen liggen natuurlijk in de kleine gemeenschap die een team, een afdeling of een organisatie kan zijn. Waar de samenleving wel binnenkomt, maar waar je de grote vragen op samenlevingsniveau weer terug kan brengen naar het contact tussen mensen en het gesprek over hoe je met elkaar wil omgaan.
Mensen hechten waarde aan een gevoel van gemeenschap, vooral in een tijd waarin digitale interactie vaak de overhand heeft. Dit roept de vraag op: hoe creëren we in deze versnipperde wereld een veilige en inclusieve werkplek? Het is essentieel dat we ons niet alleen richten op regels en protocollen, maar dat we ook de menselijke kant van het verhaal begrijpen. De behoefte aan echte verbinding en communicatie is cruciaal. Dit vraagt om een gezamenlijke inspanning van ons allemaal om een werkcultuur te bevorderen waarin iedereen zich gezien, gehoord en gerespecteerd voelt.’