Blog Mark Noort, adviseur sociale veiligheid en integriteit bij het CAOP en trainer van de leergang Effectief leidinggeven voor sociale veiligheid
Op 10 mei 1996 vertrokken verschillende klimexpedities vanuit kamp IV met als doel de top van de Mount Everest te bereiken. De leiders van de teams stonden onder stevige druk door sterke onderlinge concurrentie én omdat een journalist meedeed. De teams waren daarom hiërarchisch georganiseerd om duidelijke coördinatie mogelijk te maken, maar dit bleek effectieve communicatie lastig te maken. De expedities liepen vertraging op omdat de voorbereidingen voor een cruciale fase van de beklimming, de Hillary Step, niet goed waren afgestemd. Daarnaast waren klimmers op zichzelf aangewezen door slechte radio’s en was er onvoldoende bewustzijn van de risico’s. Dit resulteerde uiteindelijk in fatale beslissingen, zoals het besluit van meerdere klimmers om door te blijven klimmen naar de top. Toen het weer vervolgens omsloeg, kwamen acht mensen om het leven.
Waarschijnlijk speelde teveel hiërarchie hierin een grote rol. Onderzoek van de Columbia Business School en INSEAD toonde aan dat hiërarchische teams vaker de top bereiken, maar ook meer dodelijke ongelukken hebben tijdens expedities. Leiders van deze teams coördineren bijvoorbeeld beter op hun doelen, maar communiceren minder effectief met hun teams over de risico’s van de beklimming.