‘In de grotere organisaties zijn meestal verschillende professionals bezig met diverse thema’s en voeren daar een eigen beleid op’, vertelt Van Dijk. ‘Het gaat dan bijvoorbeeld om thema’s als diversiteit en inclusie, fysieke veiligheid, sociale veiligheid, integriteit en cybersecurity. Thema’s die allemaal een gemene deler hebben: het gedrag van mensen in gewenste banen leiden. En toch zie je vaak dat deze professionals, ook wel sleutelactoren genoemd, onafhankelijk van elkaar werken. Door de verbinding te laten zien in deze organisatiethema’s, heb je meer kans dat beleid geen papieren tijgers blijven, maar dat het ook in de praktijk beter van de grond komt.’
‘Daarnaast is het zinvol om via sleutelactoren signalen op te vangen over de beleving van sociale veiligheid’, legt Van Dijk verder uit. ‘Sleutelactoren als een vertrouwenspersoon, preventiemedewerker, arbodeskundige, veiligheidsspecialist, HR-adviseur, leidinggevende of ombudsfuncationaris zijn de voelsprieten in de organisatie. Zij hebben kennis van de formele en informele cultuur op de werkvloer. Het is belangrijk dat je als organisatie in kaart brengt welke actoren een bijdrage leveren aan sociale veiligheid en dat deze actoren gezamenlijk kennis kunnen delen en lessen trekken uit het totaalbeeld.’
In het tweede deel van de visie van het CAOP ‘Sociale veiligheid inbedden in de organisatiestructuur’ lees je meer over de drie beleidslijnen om sociale veiligheid een structurele plek te geven binnen de organisatie en de vijf uitgangspunten die daarbij horen.