De coronacrisis maakt duidelijk dat techniek een heel grote bijdrage kan leveren aan het in stand houden van werk en van samenwerking. En nu we niet in de nabijheid zijn van onze collega’s of medeleerlingen, worden we eraan herinnerd dat organisaties, zeker in de publieke sector, bestaan bij de gratie van samenwerking en sociale verbanden. Wat is de impact van de huidige ervaringen met technologische mogelijkheden op deze samenwerking? Hoe zouden onze organisaties er uitzien na drie weken (of langer) gedwongen thuiswerken? Zouden ze nog hetzelfde zijn als voor de coronacrisis? Ik denk van niet.

Interactie

Als ik naar mijn eigen werk kijk, merk ik dat het fijn is vanuit huis te overleggen met collega’s, vragen te bespreken, bij te kletsen en contact te onderhouden met opdrachtgevers. Eigenlijk niet anders dan anders, maar nu gebeurt dat wat vaker dan anders op afstand. Tegelijk merk ik ook dat ik ‘echt’ contact mis. De interactie is, zeker met meerdere personen in een online vergadering, zakelijker dan wanneer we in elkaars fysieke nabijheid verkeren.

Ontwikkeling op lange termijn

Dat heeft natuurlijk voordelen, de tijd wordt efficiënt gebruikt en er wordt weinig overbodigs gezegd. Aan de andere kant gaat er ook veel informatie verloren. Non-verbaal gedrag, korte tussenzinnetjes en oogcontact zeggen veel. Zeker als er moeilijke onderwerpen worden besproken, besluiten moeten worden genomen of er creatief moet worden nagedacht. Ik ben ervan overtuigd dat de kwaliteit van dit soort gesprekken snel achteruit zal gaan als we alleen nog maar op afstand kunnen overleggen. Dat betekent ook dat de organisatie en haar dienstverlening op de lange termijn zich minder goed ontwikkelen.

Techniek niet in plaats van nabije samenwerking

Laten we blij zijn dat de techniek ons in deze tijd helpt verbonden te blijven en het werk enigszins door te laten gaan. Tegelijkertijd moeten we ons ook realiseren dat diezelfde techniek nooit in de plaats kan komen van alle nabije samenwerking en communicatie. En dan vooral die samenwerking en communicatie die nodig is om organisaties, mensen en de dienstverlening te ontwikkelen. Dat zou een verschraling betekenen van het werk in de publieke sector.

Wilco Brinkman, adviseur werk en technologie