Werk als zingeving
De WRR heeft als belangrijk adviesorgaan aan de overheid bakken met kritiek op diezelfde overheid. Dat gaat zowel over de overheid als werkgever als wetgever. Als wetgever zou de overheid veel kunnen doen aan betere kinderopvang, minder onzekerheid in arbeidscontracten en sociale zekerheid. Als voorbeeld stelt de WRR een basisinkomen voor in plaats van een uitkering. Werk is immers meer dan alleen een manier van geld verdienen, het geeft ook zin aan het leven.
Waardering voor publieke sector
Stevige taal vond ik zelf, maar de WRR voelt de tijdsgeest wel perfect aan. In 2019 stonden het Malieveld en Lange Voorhout regelmatig vol met demonstranten. Dat waren trouwens vooral werknemers uit de publieke sector, waar de overheid werkgever of financier van werk is. Leraren, advocaten en verpleegkundigen willen serieus genomen worden en missen waardering van de samenleving, maar ook van het kabinet.
Hoewel het kabinet stevig investeert in onderwijs, zorg en de veiligheidssectoren, lijken de medewerkers daar steeds bozer te worden en dat snap ik wel. Lesgeven, verplegen van ouderen en orde op straat handhaven zijn zware taken en je krijgt als leraar of politieagent alles op je dak. Kijk maar even naar incidenten rond Oud en Nieuw of het hogere percentage leraren dat een burn-out krijgt. Burgers zijn consumenten of – nog erger – klanten geworden en stellen steeds meer eisen. Dat is raar, een school of verpleeghuis is immers geen bedrijf. En dus heeft Albert Heijn wel klanten en ben je als ouder geen klant van de basisschool van je kinderen.
Samen werken aan betekenisvol werk
De WRR stelt terecht dat we zelf verantwoordelijk zijn voor de vele flexcontracten en dat de vraag is wat we wel willen aanbesteden en wat niet. Dat zijn politieke keuzes en daarom is de overheid aan zet. De huidige manier waarop werk is georganiseerd, leidt tot hogere burn-outcijfers in de publieke sector en dus tot ziekmakend werk. Daar is niemand ooit voor in het onderwijs of zorg gaan werken, vol passie en vuur vaak voor leerling en patiënt. Daarom moeten we stoppen met werk ziekmakend organiseren en weer samen met elkaar werken aan betekenisvol werk. Terug naar de bedoeling, want van leuk werk mag niemand ziek worden. Mooie opdracht voor ons allemaal!
Patrick Banis
Directie CAOP
