Adviezen en besluiten CGMD

Samenvatting Advies CGMD 2024/DEF-33

Inleiding

Advies van het College voor Geschillen Medezeggenschap Defensie aan de Commandant van het Defensie ondersteuningscommando (C-DOSCO) over een geschil tussen de Medezeggenschapscommissie (MC) van de diensteenheid Instituut samenwerking Defensie en Relatieziekenhuizen (IDR) en de Commandant van het Hoofd Diensteenheid (HDE) IDR.

Casus

De kwestie die partijen verdeeld houdt is of het HDE rechtmatig geheimhouding heeft mogen opleggen aan de MC ten aanzien van een besproken aangelegenheid in overlegvergaderingen.

Geschil

Het geschil gaat over de juiste toepassing van artikel 21, eerste lid, van het Besluit Medezeggenschap Defensie 2008 (hierna: BMD).

De MC stelt zich op het standpunt dat in het geval van een opgelegde geheimhouding artikel 21, eerste lid, van het BMD bepaalt dat het voornemen om geheimhouding op te leggen zoveel mogelijk vóór de behandeling van de betrokken aangelegenheid wordt meegedeeld. Uit de Gebruikershandleiding BMD blijkt dat als uiterst moment tijdens de vergadering nog geheimhouding kan worden opgelegd, maar niet (meer) daarna. Verder stelt de MC dat de geheimhouding in deze op oneigenlijke wijze wordt gebruikt, namelijk ter bescherming van het HDE. Het betrokken individu is op de hoogte en kan daarmee zelf bepalen of geheimhouding voor hem of haar noodzakelijk is en op welke wijze de naar hem of haar herleidbare tekst niet leesbaar gemaakt kan worden in het te publiceren verslag. Ook kan de MC zich niet aan de indruk onttrekken dat de opgelegde geheimhouding verband houdt met de integriteitsmelding die door de MC is gedaan. De MC meent dat naar analogie van artikel 20 van de Wet op de ondernemingsraden (hierna: WOR) geheimhouding zowel in de omvang als in de tijd terughoudend dient te worden toegepast.

Het HDE stelt zich allereerst op het standpunt dat de geheimhouding wenselijk is om de betrokkene te beschermen. Volgens het HDE dient deze informatie niet buiten het overleg publiekelijk te worden. Het HDE merkt op dat in het BMD en de nota van toelichting het opleggen van geheimhouding achteraf niet wordt verboden. Geen van de partijen heeft tijdens het overleg geconstateerd of gedeeld dat er geheimhouding gewenst was. Volgens het HDE was de eerste opzet van het opleggen van vertrouwelijkheid al gemaakt ruimschoots voor de ontvangst van de integriteitsmelding. Het standpunt van de MC dat het betreffende personeelslid zelf een beroep had kunnen doen op artikel 21, eerste lid, van het BMD is volgens het HDE onjuist. De MC kan geheimhouding opleggen aan haar leden en deskundigen, maar niet aan het HDE. Ten aanzien van de duur van de geheimhouding merkt het HDE op dat dit een standaard termijn betreft en aansluit bij het belang van betrokkene.

Standpunt College

Het College constateert dat het geschil onder de reikwijdte van artikel 21, eerste lid, van het BMD valt. Aldus behoort het op grond van artikel 34, eerste lid, van het BMD tot de bevoegdheden van het College om zich over het geschil uit te spreken.

Ter zitting hebben partijen met elkaar afgesproken dat de door het HDE opgelegde geheimhouding zal worden opgeheven, onder de opschortende voorwaarde dat partijen onderling tot een tekstvoorstel voor in het te publiceren verslag komen, waar beide partijen het over eens zijn. Partijen hebben overeenstemming bereikt over het aanpassen van het verslag en het HDE zal de opgelegde geheimhouding nadat het verslag is vastgesteld intrekken. Het College heeft partijen ter zitting de toezegging gedaan dat in alle gevallen een advies van het College volgt ten aanzien van op welk(e) moment(en) het HDE de geheimhouding op had mogen leggen conform het BMD.

Het College stelt allereerst vast dat tussen partijen niet in geschil is dat het HDE geheimhouding heeft opgelegd aan de MC en dat het HDE pas (ruim) ná de behandeling van de aangelegenheid op de overlegvergaderingen tot het opleggen van de geheimhouding overgegaan is. Het College stelt vervolgens vast dat uit het BMD en de Gebruikershandleiding BMD expliciet volgt dat geheimhouding in principe voorafgaand aan de behandeling van de aangelegenheid moet worden opgelegd, en anders eventueel nog later tijdens de vergadering kan worden opgelegd. Omdat uit de nota van toelichting bij artikel 21 van het BMD blijkt dat de formulering van de geheimhoudingsplicht van de WOR is overgenomen, heeft het College naar analogie van artikel 20 van de WOR de daarbij behorende Kamerstukken II, 13 954 bij de beoordeling betrokken. Het College maakt hieruit op dat het de bedoeling van de wetgever is geweest dat geheimhouding voorafgaand aan de overlegvergadering moet worden opgelegd, maar dat de wetgever “enige ruimte” heeft willen laten voor het alsnog opleggen van geheimhouding tijdens de vergaderingen, met als reden om zo een vrije discussie in de vergadering mogelijk te maken. Naar het oordeel van het College blijkt daaruit dat het niet de bedoeling van de wetgever is geweest om de mogelijkheid te bieden om na afloop van een vergadering nog geheimhouding op te leggen. Het College overweegt ten aanzien van het hier voorgelegde geschil dat het HDE dus niet achteraf, na de overlegvergaderingen, nog geheimhouding op heeft mogen leggen aan de MC. De door het HDE opgelegde geheimhouding op grond van artikel 21 van het BMD is dan ook niet op rechtmatige wijze door het HDE opgelegd.

Lees het advies

Samenvatting Advies CGMD 2024/DEF-29

Inleiding

Advies van het College voor Geschillen Medezeggenschap Defensie aan de Commandant van het Defensie ondersteuningscommando (C-DOSCO) over een geschil tussen de Medezeggenschapscommissie (MC) van de diensteenheid Instituut samenwerking Defensie en Relatieziekenhuizen (IDR) en de Commandant van het Hoofd Diensteenheid (HDE) IDR.

Casus

De kwestie die partijen verdeeld houdt is of de kosten die de MC wil maken voor een externe deskundige, in het bijzonder voor het voeren van rechtsgedingen, ‘redelijkerwijs noodzakelijk zijn’ en of het HDE deze kosten voor vergoeding in aanmerking moet brengen.

Geschil

Het geschil gaat over de juiste toepassing van artikel 23, eerste en tweede lid, van het Besluit Medezeggenschap Defensie 2008 (hierna: BMD).

De MC stelt zich op het standpunt dat is voldaan aan de voorschriften volgend uit artikel 23, eerste en tweede lid, van het BMD, zodat de kosten voor de externe deskundige, in het bijzonder voor het voeren van rechtsgedingen, voor vergoeding in aanmerking dienen te worden gebracht. Volgens de MC heeft het HDE ten onrechte een (afwijzend) besluit in de zin van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) genomen, nu het BMD prevaleert. Het HDE heeft ook op geen enkele wijze onderbouwd waarom de kosten niet redelijkerwijze noodzakelijk zijn, of anderszins niet zou zijn voldaan aan de voorschriften van artikel 23, eerste en tweede lid, van het BMD. Ook anderszins zijn door het HDE geen bezwaren kenbaar gemaakt tegen de benodigde ondersteuning voor het voeren van rechtsgedingen.

Het HDE stelt zich allereerst op het standpunt dat de stelling van de MC dat het BMD prevaleert boven de Awb niet wordt gevolgd. Daarnaast heeft het HDE aangegeven dat er in deze fase geen sprake is van in redelijkheid te maken kosten. Volgens het HDE is geen sprake van een rechtsgeding als bedoeld in artikel 23, tweede lid, van het BMD, omdat de bezwaarschriftenprocedure een interne heroverweging door het bestuursorgaan betreft.

Standpunt College

Het College constateert dat het geschil onder de reikwijdte van artikel 23, eerste en tweede lid, van het BMD valt. Aldus behoort het op grond van artikel 34, eerste lid, van het BMD tot de bevoegdheden van het College om zich over het geschil uit te spreken.

Volgens het College volgt uit de Nota van Toelichting bij artikel 23, tweede lid, van het BMD dat indien het HDE bezwaar heeft tegen de kosten die de MC wil maken hij een geschil bij het College aanhangig kan maken. Het College constateert dat het HDE dit ten onrechte heeft nagelaten en in plaats daarvan een tweetal besluiten in de zin van de Awb heeft genomen.

Vervolgens heeft het College de standpunten van partijen ter zitting zo opgevat dat partijen, ondanks dat formeel de onjuiste route is gevolgd en het HDE ten onrechte geen geschil bij het College aanhangig heeft gemaakt, op deze zitting ook inhoudelijk willen behandelen hetgeen partijen verdeeld houdt ten aanzien van het ‘redelijkerwijs noodzakelijk zijn’ van de kosten die de MC wenst te maken voor de ingeschakelde juridische ondersteuning.

Het College heeft al eerder beslist dat de MC een zelfstandig recht heeft om een deskundige in te schakelen, waarbij de MC wel het HDE van de te maken kosten vooraf in kennis stelt, maar de motieven van de MC voor de inschakeling van de deskundige als zodanig slechts marginaal worden getoetst. Het HDE kan bezwaar maken tegen het dragen van de kosten van inhuur of de niet tijdige melding van die kosten. Het College dient af te wegen of de door de MC opgegeven kosten voor het raadplegen van de deskundige redelijkerwijs noodzakelijk zijn voor de vervulling van de taak van de MC. Daarbij kunnen onder meer in aanmerking worden genomen: het belang en de aard van het onderwerp waarvoor de deskundige wordt ingeschakeld, de hoogte van de kosten en de financiële draagkracht van de organisatie.

Ter zitting heeft het HDE desgevraagd toegelicht dat zij het niet redelijkerwijs noodzakelijk vindt dat de MC kosten maakt om een rechtsgeding te voeren, nu het juist de taak van de MC is om met het HDE te overleggen (in plaats van het indienen van een bezwaar). De MC heeft echter het overleg met het HDE opgeschort, aldus het HDE. Het College onderschrijft het belang van constructief overleg tussen partijen. Naar het oordeel van het College miskent het HDE door dit als grondslag voor de weigering van de vergoeding van juridische kosten aan te wenden, echter het recht van de MC om zelf te beslissen of zij de inhuur van een deskundige nodig acht voor het vervullen van haar taak (nog daar gelaten dat de MC uiteraard het recht heeft om bezwaar te maken tegen een besluit van de C-DOSCO). Het College stelt vervolgens vast dat het HDE geen bezwaar heeft gemaakt tegen het dragen van de kosten, zoals bijvoorbeeld vanwege de hoogte van de kosten en ook heeft het HDE niet gesteld dat de MC de kostenindicaties niet tijdig zou hebben verstrekt. Nu de kosten zelf door het HDE niet bezwaarlijk zijn bevonden, kan het HDE naar het oordeel van het College in redelijkheid niet weigeren deze kosten te dragen.

Lees het advies

Samenvatting Advies CGMD 2023/DEF-23

Inleiding

Advies van het College voor Geschillen Medezeggenschap Defensie aan de Commandant van het Defensie ondersteuningscommando (C-DOSCO) over een geschil tussen de Medezeggenschapscommissie (MC) van de diensteenheid Instituut samenwerking Defensie en Relatieziekenhuizen (IDR) en de Commandant van het Hoofd Diensteenheid (HDE) IDR.

Casus

De kwestie die partijen verdeeld houdt is of bij de aanstelling van een kandidaat-reservist (anesthesioloog), waarbij volgens de MC de geldende procedureafspraken en inhoudelijke toetredingsvereisten zijn overtreden, sprake is van (voorgenomen) besluitvorming die het HDE ter advisering aan de MC had moeten voorleggen.

Geschil

Het geschil gaat over de juiste toepassing van artikel 29, lid 1, van het Besluit Medezeggenschap Defensie 2008 (hierna: BMD).

Standpunt college

Het college heeft geconstateerd dat het geschil onderwerp is geweest van hernieuwd overleg tussen partijen als bedoeld in artikel 30, derde lid, van het BMD, waarbij geen overeenstemming werd bereikt. Aldus behoort het op grond van artikel 34, lid 1, sub b van het BMD tot de bevoegdheden van het college om zich over het geschil uit te spreken.

Volgens het college behoort het tot zijn bevoegdheden om vast te stellen of partijen zich in deze kwestie ten algemene tot elkaar hebben verhouden als redelijke overlegpartners en of, meer concreet, uit de besluitvorming rondom de aanstelling van de kandidaat blijkt dat de geldende arbeids- en dienstvoorwaarden of de wijze waarop deze worden toegepast, zijn gewijzigd. In dat geval is namelijk sprake van een adviesplichtig besluit op grond van artikel 29, lid 1, van het BMD.

Het college stelt vast dat niet tussen partijen ter discussie staat dat bijlage 3 van de samenwerkingsovereenkomst sinds 2021 wordt toegepast in de samenwerking met alle relatieziekenhuizen, nadat de hieruit voortvloeiende en vastgelegde vereisten voor aanstelling van kandidaat-reservisten in samenspraak met de medezeggenschap tot stand zijn gekomen. Aldus is volgens het college sprake van arbeids- en dienstvoorwaarden waar artikel 29, lid 1, van het BMD op van toepassing is.

De vervolgvraag die het college heeft beantwoord is of uit de besluitvorming rondom de aanstelling blijkt van een wijziging van de betreffende arbeids- en dienstvoorwaarden of de wijze waarop deze binnen de diensteenheid worden toegepast.

Naar het oordeel van het college is in het voorliggende geval geen sprake van een structurele wijziging van arbeids- en dienstvoorwaarden of de structurele wijze waarop deze worden toegepast, die op grond van artikel 29, lid, 1, van het BMD ter advisering aan de MC had moeten worden voorgelegd. Naar het oordeel van het college zou overigens wel sprake zijn van een adviesplichtig besluit als de vereisten uit bijlage 3 in toekomstige gevallen opnieuw niet (geheel) zouden worden toegepast. Als dit zich nogmaals voordoet zou hier naar het oordeel van het college namelijk uit kunnen worden afgeleid dat het kennelijke besluit is genomen van de spelregels af te wijken en daarmee feitelijk tot aanpassing van de arbeids- of dienstvoorwaarden of de wijze waarop deze binnen de diensteenheid worden toegepast. In dat geval komt de MC adviesrecht toe ten aanzien van de aanpassing van de procedure.

Lees het advies

Samenvatting Advies CGMD 2022/DEF-18

Inleiding

Advies van het College voor geschillen medezeggenschap Defensie aan de Commandant der Landstrijdkrachten over een geschil tussen de Medezeggenschapscommissie (MC) van het 30 Natresbataljon en de Commandant van het 30 Natresbataljon (HDE). Het geschil gaat over de adviesbevoegdheid ingevolge artikel 29, eerste lid, onder a, van het Besluit Medezeggenschap Defensie (BMD) van de MC met betrekking tot het doorvoeren van roosterwijzigingen binnen de periode van 28 dagen voorafgaand aan de inwerkingtreding van het rooster.

Casus

In deze zaak stellen partijen bij het College een geschil over de annulering van een dienstinzet aan de orde. Meer specifiek betreft het een geschil over de bekendmakingstermijn voor het doorvoeren van een dergelijke annulering in het rooster en, in het verlengde daarvan, de wijze waarop het HDE dient om te gaan met de (financiële) gevolgen van een annulering. Het HDE en de MC verschillen van mening over de rol die de MC op grond van het BMD toekomt in het geval het HDE roosterwijzigingen in de vorm van een annulering doorvoert binnen de periode van 28 dagen voorafgaand aan de inwerkingtreding van het rooster. Op de hoorzitting hebben partijen toegelicht dat een dergelijke roosterwijziging met name tussen partijen tot problemen leidt bij het wijzigen/annuleren van een geplande operationele inzet (zoals het geval is bij de Host Nation Support (HNS) operaties). Volgens het HDE komt dit doordat dergelijke dienstinzetten pas kort van te voren bij hem bekend zijn en daardoor vrijwel altijd binnen de 28 dagen voorafgaand aan de inwerkingtreding van het rooster plaatsvinden.

Geschil

De MC stelt zich op het standpunt dat hem op grond van artikel 29, eerste lid, onder a, van het BMD het adviesrecht toekomt ten aanzien van het doorvoeren van roosterwijzigingen binnen de periode van 28 dagen voorafgaand aan de inwerkingtreding van het rooster. De MC heeft aangegeven dat het voorliggende meningsverschil meermaals met het HDE is besproken, maar dat zij er niet zijn uitgekomen.

Het HDE stelt zich allereerst op het standpunt dat het College ingevolge artikel 2, onder a, respectievelijk artikel 2, onder b, van het BMD niet bevoegd is om van dit geschil kennis te nemen. Het HDE stelt verder dat reeds conform artikel 29, eerste lid, van het BMD, in samenhang gelezen met artikel 54c, derde lid, van het AMAR, een wijziging van een rooster aan de MC ter advisering wordt voorgelegd. Hierbij stelt het HDE wel dat partijen het er niet volledig over eens zijn hoe de definitie ‘rooster’ ingevolge artikel 54a, onder e, van het AMAR precies gelezen moet worden. De MC kwalificeert volgens het HDE ten onrechte dat het jaarplan van het 30 Natresbataljon als rooster moet worden gekwalificeerd. Het HDE kwalificeert het jaarplan niet als rooster, omdat het rooster in het AMAR is gedefinieerd als start-, eind- en rusttijd. Het HDE heeft daarnaast aangegeven dat de interpretatie van de termijn waarop volgens de MC roosterwijzigingen bekend moeten worden gemaakt voor het 30 Natresbataljon tot de nodige problemen zal leiden. Hierbij heeft hij gewezen op de dubbele uitgifte van uren aan reservisten, terwijl reeds sprake is van een gelimiteerd urenbudget.

Standpunt College

Doordat partijen hun geschil in de kern kwalificeren als een geschil over de bekendmakingstermijn van de (dienst)roosters en, in het verlengde daarvan, de wijze waarop het HDE dient om te gaan met de (financiële) gevolgen van een annulering, acht het College dat een dergelijk geschil onder de reikwijdte van artikel 29, eerste lid, onder a, van het BMD valt. Dit betekent dat het College op grond van artikel 34, eerste lid, van het BMD bevoegd is van het geschil kennis te nemen.
Wat betreft het inhoudelijke geschil stelt het College voorop dat hij het van belang acht dat het Hoofd Defensie Onderdeel (HDO) het overleg over de herstart/de opstart van de pilot, zoals dat ook voornemens was gedurende de pilot, met de juiste personen en de Defensieonderdeel Medezeggenschapcommissie (DMC) hervat. Ook acht het College het van belang dat de Directeur Personeel Organisatie contact opneemt met de HDP en afstemming over de pilot bewerkstelligt. Het College adviseert vanwege het geconstateerde belang conform het bovenstaande.

Het College constateert verder dat er geen duidelijkheid bestaat over hoe het begrip ‘rooster’ in de zin van artikel 54c van het AMAR moet worden uitgelegd. Dit zorgt in deze zaak voor veel verwarring en onduidelijkheid tussen partijen, nu zij geen eenduidige uitleg aan het begrip ‘rooster’ geven. Het College is van oordeel dat het voor de beslechting van dit geschil noodzakelijk is dat eerst een eenduidige uitleg van het begrip ‘rooster’ in de zin van artikel 54c van het AMAR wordt gegeven. Volgens het College is het echter niet aan hem, maar aan de HDP om deze eenduidige uitleg te geven. Juist omdat dit enkel op dat niveau kan gebeuren, immers de HDP is de enige bevoegde om beleid te maken.. Het College adviseert om die reden dat de HDP spoedig duidelijkheid verschaft omtrent de uitleg van het begrip ‘rooster’ in de zin van artikel 54c van het AMAR. Tot die tijd kan het College op dit onderdeel geen inhoudelijk oordeel geven over het aan hem voorgelegde geschil.

Het College overweegt verder dat het partijen vrijstaat om, hangende de (definitieve) uitleg van het begrip ‘rooster’ in de zin van artikel 54c van het AMAR door de HDP, een tijdelijke afspraak te maken hoe onderling om te gaan met een annulering van een inzet. Hierbij merkt het College op dat bij het maken van dergelijke tijdelijke afspraken artikel 54c van het AMAR vanzelfsprekend niet aan de orde is, zolang duidelijkheid over dit artikel vanuit de HDP uitblijft.

Voor zover partijen tevens hebben uitgesproken dat zij het niet eens zijn over de vergoeding van de schade (schadebetalingen) op het moment dat door het HDE een inzet wordt geannuleerd en daar ook geen vervangend werk tegenover staat, overweegt het College dat hij niet bevoegd is om over dergelijke schadebetalingen inhoudelijk advies te geven. Dit valt namelijk niet binnen zijn op grond van het BMD gegeven bevoegdheid. Toch kan het College en in navolging partijen niet om de constatering heen dat bij het vergoeden van schade die voortkomt uit het annuleren van een inzet, op basis van de huidige (individuele) regeling het te lopen nadeel voornamelijk bij de militair/reservist komt te liggen. Het College vraagt zich af of dat een gewenste situatie is. Om die reden adviseert het College – weliswaar dus buiten zijn bevoegdheid – de HDP om te onderzoeken of er behoefte is aan een (collectieve) regeling (een beleidsregel), waarin duidelijke regels staan vermeld over het vergoeden van schade op het moment dat door het HDE een inzet wordt geannuleerd en daar ook geen vervangend werk tegenover staat. Dit zodat partijen duidelijkheid hebben over in welke gevallen ontstane schade standaard wordt vergoed. Hier lijkt namelijk, naar de opvatting van het College, sterk behoefte bij partijen aan te zijn.

Lees het advies

Advies CGMD 2021-DEF12

Inleiding
Advies van het College voor geschillen medezeggenschap aan de Commandant der Luchtstrijdkrachten over een geschil tussen de Medezeggenschapscommissie van de Groep Luchtmacht Reserve (MC GLR) en de Commandant van de Groep Luchtmacht Reserve. Het geschil
gaat over de vraag of de MC adviesrecht heeft over de wijze waarop uitvoering wordt gegeven aan de aanpassing van de functieduur van sleutelfunctionarissen, over het openstellen van vacatures voor kandidaten die niet beschikken over de vereiste vooropleiding en het in het verlengde daarvan creëren van opleidingsarbeidsplaatsen.

Casus
Na de uitvoering van een reorganisatie is bij een aantal sleutelfunctionarissen de functieduur niet correct vastgesteld zodat de functieduur in overeenstemming gebracht moet worden met artikel 19 van het AMAR. Bij de uitvoering van de harmonisatie van functieduur ontstaan vacatures. Deze
vacatures zijn opengesteld voor kandidaten die niet beschikken over de vereiste vooropleiding en voor hen zijn opleidingsarbeidsplaatsen gecre erd. Partijen verschillen van mening over de vraag of de MC adviesrecht toekomt op grond van het BMD bij het vaststellen van de uitgangspunten voor de
harmonisatie van functieduur als ook bij het cre ren van opleidingsarbeidsplaatsen.

Geschil
Het HDE is van mening dat ter uitvoering van de harmonisatie individuele afspraken met betrokkenen worden gemaakt zodat er op grond van artikel 25 BMD geen rol voor de MC is weggelegd. De MC is van mening dat zij adviesrecht heeft over de wijze waarop uitvoering gegeven wordt aan de aanpassing van de functieduur omdat aan de individuele afspraken een voorgenomen maatregel ten aanzien van de bedrijfsvoering voorafgaat.

Vanwege de harmonisatie functieduur zijn er vacatures ontstaan welke zijn opengesteld voor kandidaten die niet over de vereiste vooropleiding beschikken en waarvoor opleidingsarbeidsplaatsen zijn gecreëerd. De sollicitatieprocedure is reeds gestart en is hangende de geschilbeslechting bevroren. De MC is van mening dat haar op dit punt eveneens adviesrecht toekomt en dat de vacature niet zonder overeenstemming tussen partijen opengesteld had mogen worden.

Standpunt College
Aangaande de harmonisatie van functieduur stelt het College vast dat het opstellen van uitgangspunten voor de uitvoering hiervan een adviesplichtig onderwerp is waarover partijen op de voet van artikel 31 BMD overeenstemming dienen te bereiken. De individuele invulling van de harmonisatie en de individuele afspraken vallen niet onder het bereik van artikel 29 eerste lid onder a BMD omdat individuele personeelszaken ingevolge artikel 25 BMD geen onderwerp van overleg zijn.

Omdat de uitvoering reeds heeft geresulteerd in individuele afspraken met betrokkenen acht het College het, vanuit oogpunt van rechtszekerheid, niet opportuun om achteraf nog uitgangspunten voor de harmonisatie van functieduur op te stellen. Het College volstaat met het oordeel dat het
onderwerp adviesplichtig is.

Het openstellen van de vacature voor kandidaten die niet beschikken over de vereiste vooropleiding en het creëren van opleidingsarbeidsplaatsen is naar het oordeel van het College eveneens adviesplichtig. Dit onderwerp betreft het aanstellingsbeleid en valt daarmee onder het bereik van artikel 29 eerste lid onder a BMD. Voor zover in de sollicitatieprocedure nog geen onomkeerbare beslissingen zijn genomen dient de sollicitatieprocedure bevroren te blijven totdat partijen in overleg tot overeenstemming zijn gekomen. In het geval wel sprake is van concrete toezeggingen aan kandidaten blijven deze vanuit het oogpunt van rechtszekerheid gehandhaafd.

Het College adviseert partijen het overleg vroegtijdig te voeren zodat de MC gelegenheid heeft te adviseren en partijen op basis van goede argumenten overeenstemming kunnen bereiken. Het College doet ter bevordering van het overleg handreikingen aan partijen zodat zij de toekomstige samenwerking kunnen verbeteren.

Lees het advies

ABB/2019/12768

Inleiding
Het College voor geschillen medezeggenschap Defensie heeft onlangs het geschil behandeld tussen de Medezeggenschapscommissie (hierna: MC) en het Hoofd van de Eenheid (hierna: HDE) van de afdeling Techniek van het Materieellogistiek Commando Land (Defensie) over de (ingetrokken voorgenomen) maatregel van het HDE om voor personeel dat van de regeling-PAS Defensie gebruik wil gaan maken de maximale arbeidsduur per dag te beperken tot acht uur.

Casus
In verband met de deelname aan de Partiele Arbeidsparticipatie regeling Defensie (hierna: de PAS-regeling Defensie) worden de individuele werkroosters van de deelnemers bij de Afdeling Techniek van het Materieellogistiek Commando Land (hierna: Tech MatlogCo) door het bevoegd gezag opnieuw vastgesteld. Hierbij wordt door het HDE een aantal uitgangspunten gehanteerd, waaronder het stellen van de voorwaarde dat per werkdag niet langer dan acht uur per mag worden gewerkt. Het HDE en de MC verschillen van mening over de rol die de MC op grond van het BMD toekomt in verband met (het beleid voor) het vaststellen van de roosters van PAS’ers.

Geschil
De MC meent dat zij een adviesrecht heeft op grond van artikel 29, eerste lid, onder a en/of b, van het Besluit Medezeggenschap Defensie (hierna: BMD) ten aanzien van het vaststellen van de uitgangspunten voor beoordeling van PAS-verzoeken. Het niet overeengekomen beleid hierover heeft betrekking op de uitwerking van roosters en is daarom een algemene beleidsregel over roosters, een algemene personele maatregel. De MC stemt overigens ook niet in met dit beleid, omdat toepassing ervan er toe leidt dat onderscheid wordt gemaakt tussen medewerkers die PAS-sen en zij die dat niet doen. Eerstgenoemden mogen dan maximaal acht uur per dag werken, de laatste groep mag volgens het standaard dagdienstrooster maximaal negen uur per dag werken. Daarnaast wordt de opbouw van ADV door Pas’ers bemoeilijkt en is het beleid volgens de MC in strijd met geldende wet- en regelgeving.

Het HDE meent dat de MC geen adviesrecht heeft. Hij stelt bevoegd te zijn om nieuwe werkroosters waarin de PAS-regeling van medewerkers is verwerkt vast te stellen. Zolang de individuele arbeidsduur per dag de (op grond van de regelgeving en in overleg met de MC) vastgestelde, maximale arbeidsduur van negen uur niet overschrijdt, is er voor de medezeggenschap geen rol weggelegd.

Standpunt College
Het College stelt vast dat het HDE richtlijnen geeft aan de direct leidinggevenden van de medewerkers in verband met de toepassing van de PAS-regeling Defensie. PAS-verzoeken worden ingewilligd mits is voldaan aan de in de niet overeengekomen richtlijn gestelde voorwaarden, waarvan de belangrijkste luidt dat de PAS’er voortaan maximaal acht uren per werkdag werkt. Het nieuwe individuele rooster van de PAS’er moet aan deze voorwaarde voldoen.
Het vaststellen van criteria/uitgangspunten waaraan wordt getoetst bij het nemen van beslissingen over PAS-verzoeken is een onderwerp dat valt het adviesrecht van de MC, omdat het hier gaat om het vaststellen van personeelsbeleid ter uitvoering van de PAS-regeling Defensie. Het betreft ook een maatregel betreffende de wijze waarop de arbeidsvoorwaarden bij de eenheid worden toegepast.
Partijen worden geadviseerd het overleg op basis van artikel 29 BMD te voeren.

Lees het advies